شب عاشورایی

غروب نزدیک می شود و تو گویی تقدیر زمین از همین حاشیه اروندرود است که تعیین می گردد. و مگر به راستی جز این است؟ بچه ها آماده و مسلح، با کوله پشتی و پتو و جلیقه های نجات، در میان نخلستان های حاشیه اروند، آخرین ساعات روز را به سوی پایان خوش انتظار طی می کنند. این ها بچه های قرن پانزدهم هجری قمری هستند; هم آنان که کره زمین قرن هاست انتظار آنان را می کشد تا بر خاک بلادیده این سیاره قدم گذارند و عصر ظلمت و بی خبری را به پایان برسانند... و اینک آنان آمده اند، با سادگی و تواضع، بی تکلف و صمیمی، در پیوند با آب و درخت و آسمان و خاک و باران... و پرندگان; و تو هم که از غرورآباد پرتکلف نفس اماره راه گم کرده ای و به یکباره خود را در میان این بندگان مطیع خدا یافته ای، حس می کنی که به برکت آنان با همه چیز، آب و درخت و آسمان و خاک و باران و پرندگان و دیگر انسان ها پیوند خورده ای و بین تو و رب العالمین هیچ چیز نمانده است و دائم الصلوة شده ای.

سخنرانی «آیت الله امام موسی صدر»

سخنرانی «آیت الله امام موسی صدر» در خصوص وقایع پس از واقعة کربلا

نقش حضرت زینب(س) در قیام امام حسین(ع)

بسم الله الرحمن الرحیم، والحمدلله رب‌العالمین، و الصلوه و السلام علی سیدنا محمد و علی آله الطیبین الطاهرین.

گذشت ایامی چند از واقعه کربلا، باعث فراموش‌کردن بزرگی مصیبت و عبرت آموزی از پی‌آمدهای آن نمی‌شود. واقعیت این است که تأثیر مصیبت پس از وقوع آن، بیشتر از احساس مصیبت، پیش از وقوعش است. افزون بر این معمولاً پی‌آمدهای ستیز و فداکاری پس از پایان نبرد آشکار می‌شود.

روز عاشورا امام حسین(ع) و مردان همراهش، حتی جوانان و پاره‌ای از خردسالان نیز کشته شدند. بنابر آنچه در کتب تاریخ آمده است، در خیمه‌ها و اهل بیت امام حسین تنها دو مرد زنده ماندند: شخص اول علی بن الحسین، امام زین‌العابدین بود. او بیمار بود و گمان بردند که او در حال احتضار است، و عمر او دیری نمی‌پاید. او را رها کردند، و نیازی به کشتن او احساس نکردند؛ زیرا گمان کردند که او خود خواهد مرد.

جوان دیگری که به شکل شگفت‌انگیزی از مرگ نجات یافت، حسن مثنی، فرزند امام حسن بود. او به شدت جراحت دیده بود، و در میان کشته شده‌ها بر زمین افتاده بود، بی‌هیچ حرکتی یا نشانی از حیات.

پس از آن که شعله‌های آتش نبرد فرو نشست، و خواستندکشته شده‌ها را به خاک بسپارند، او را زنده یافتند. درمانش کردند و بدین ترتیب او در چادر و میان اسرا ماند. در برخی کتب مقاتل رویدادهایی از او در مجلس ابن زیاد و یزید و همچنین در راه آمده است. اما غیر از این دو، همه کشته شدند، و نقش اصلی برای به سرانجام رساندن رسالت امام حسین بر دوش حضرت زینب(س) باقی ماند، و او این وظیفه دشوار را به بهترین شکل ممکن به انجام رساند.

بی‌شک او به همه مصیبت‌هایی که در روز عاشورا امام حسین به چشم دید، دچار شد، و افزون بر آن او مصیبت از دست دادن امام حسین را نیز لمس کرد. اما در ورای این مصیبت‌ها او وظایفی داشت.

نخستین آنها پاسداری از عزت امام حسین و نمایاندن او به عنوان مظهر قدرت است، نه این که آن را ناتوان، ترسو و ضعیف نشان دهد. چنان که پیش از این گفته ام، امام حسین با فداکاری‌های گوناگون یارانش، و با آماده ساختن زنها، خصوصاً حضرت زینب، برای رویارویی با این مصیبت‌ها، زمینه را برای این مسأله فراهم کرد، تا در چهره آنان نشانی از ناتوانی و خواری نمایان نشود و فریاد و ناله و شیون نکنند. این گونه مسائل ابداً در کربلا نبود. امام حسین نیز در روز عاشورا بر این امر تأکید داشت. یعنی در روز عاشورا، یاران امام حسین برای مرگ پیش دستی می‌کردند. شاعر نیز چنین وصفشان می‌کند:

«لبسوا القلوب علی الدروع کأنما یتهافتون علی ذهاب الانفس»

(قلب‌ها را بر روی زره نهاده بودند،گویی برای مرگ از یکدیگر پیشی می‌گیرند.)

آنها بر مرگ پیشی می‌گرفتند، گویی به برترین جاها و زیباترین آرزوها می‌رسند. خاندان حسین(ع) این گونه بر یکدیگر سبقت می‌گرفتند و هرکدام از آنها با اصرار و پافشاری می‌خواست در برابر دشمن، بدون توجه به مرگ و با شجاعت بایستد. این همه، هدفمند بوده است، تا در تاریخ روشن شود که راه راست و اثر ایمان و معنای عزت و بزرگی چیست. امام حسین(ع) شخصاً به این مسأله به خوبی توجه داشت: همچون ناتوان در صحنه ظاهر نمی‌شد. بر فرزندان نمی‌گریست، و برای کشته شدگان مویه نمی‌کرد. در برابر دشمنان و غمها و مصیبت‌ها ناتوانی نشان نمی‌داد.

اربعین آمد و اشکم ز بصر می آید

  گوییا زینب محزون ز سفر می آید

باز در کرب و بلا شیون و شینی برپاست

          کز اسیران ره شام خبر می آید     

بر گرفته از روزنامه اطلاعات 

شعر

چی میشه یبن فاطمه یک گوشه چشم نگام کنی

با اون نـگـاه فـاطـمـی دلـمــو کـربــــلــــاء کــــنـی

مـیگن که خاک تربـتت مـرده را زنـده مــی کــنـی

خنده کنون میره بهشت هر کـی بـرات گـریـه کـنه

پـرچـم سـرخ گـنـبـدت دل مـنـو خـون مـی کـنـه

هــرولـه سـیـنـه زنـات آدم مـجـنـون مــی کـنـه

اگـه مـیـام در خـونـت به یـک اومـیدی میشـینم

آرزو دارم کـه تو را یـک شـب تـو روضـه ببینم

قدیما هر وقت اسم تو میشنیدم مست میشدم

با گفتن ذکر حسین مست و حسینی میشدم

چند وقته توی روضهات نـمـی تـونـم گـریـه کـنـم

اشک از من نـگـیر آقـا بــذار بــرات گـریــه کـنـم

حسین رومو زمین نزار بـزار پـاتـو روی دیده ی ما

اگه واست زحمتی نیست امـشـب بـیـا روضـه مــا

آقام آقام آقام حسین




http://zakerzaker1.blogfa.com

حسینیه ی دل

 

از روزی که در نهر جانمان فرات سوز و علقمه عطش جاری ساخته اند .
از شبی که در پیاله دلمان شربت گوارای ولایت ریخته اند
دلمان یک حسینیه پرشور است
در حسینیه ی دلمان ، مرغهای محبت سینه میزنند و اشکهای یتیم در خرابه چشم بی قراری می کنند .
سینه ما تکیه ای قدیمی است ، سیاهپوش با کتیبه های درد و داغ ،که درب آن با کلید « یا حسین » باز می شود و زمین آن با اشک مژگان آب و جارو می شود .
ما دلهــای شکسته خـود را وقـف ابـاعبـدالله کرده ایم و اشـک خود را نذر کربــلا ، و ایــن « وقفنامه » به امضای حسین (ع) رسیده است .
صبح ها وقتی سفره عزا گشوده می شود ، دل روحمان گرسنه عاطفه و تشنه عشق می شود . ابتدا چند مشت « آب بیداری » به صورت جان میزنیم تا « خواب غفلت » را بشکنیم.
زیارتنامه را که می بینیم ، چشممان آب می افتد و « السلام علیک » را می شنویم ، بوی خوش کربلا به مشام ما می رسد .
توده های بغض ، در گلویمان متراکم می گردد و هوای دلمان ابری می شود و آسمان دیدگانمان بارانی !
سر سفره ذکر مصیبت ، قندان دهانمان را پر از حبه های « یا حسین » می کنیم و نمکدان چشممان دانه دانه اشک بر صورتمان می پاشد ، به دهان که می رسد قند و نمـک در کاممان می آمیـزد و ایـن محلول شور و شیـرین درمـان عشق ماسـت و مـا نمـک گیر سفره حسین می شویم و این است که تا آخر عمر ، دست و دل از حسین(ع) بر نمی داریم
آنگاه جرعه جرعه زیارت عاشورا می نوسیم و سر سفره توسل ، ولایت را لقمه لقمه در دهان کودکانمان می گذاریم .
در این خشکسالی دل و قحطی عشق ، نم نم باران اشک،غنیمتی است .

خدایا ! ... ما را به چشمه کربلا تشنه تر کن

http://hajhamid.com

حسین جان

حسین جان!
نمى‏دانم خنجر کدامین کینه،
قلب عزیزى را شکافته است که آسمان چنین مى‏گرید .
نمى‏دانم دستان کدامین بغض،
گلوى نازک گل را شکافت
و غربت کدامین خیال،
اندیشه‏ام را ربود و مرا به نینوا برد
آن‏جا که دخترى سر بر شانه‏هاى نسیم گریه مى‏کرد .

حسین جان!
آه از آن غربت و بى‏کسى،
آه از آن پیکر بى‏سر،
از زینب بى‏برادر و از نرگسان تشنه لب نینوا
با من بگو از کدامین دیار آمده‏اى که چنین آشفته‏اند اسیران روى تو،
از کدامین کوچه‏ى درد آمدى که سهم شب‏هاى غربت ما اشک بى‏تو بودن است .

لحظه‏اى درنگ کن!
بگذار با نرگسان داغ‏دار به سرزمین درد سفر کنم
آن‏جا که در دامن پیچک‏هاى عاشق، سرهاى بریده خفته‏اند .
من محرم را با نام و یاد تو عاشقم یا حسین!
من شربت گواراى محرم را به یاد لب‏هاى تشنه‏ى عباست مى‏نوشم
و سینه‏زدن‏هایش را به یاد چهره‏ى سیلى خورده‏ى نوگل محبوبت رقیه دوست دارم .

مرا مهمان لحظه‏هاى نینوا کن

یا حسین

http://hajhamid.com

معرفی سایت

با سلام

لینک زیر مربوط به سایتی جالب با محتوای جالب است.

حق نگار سایتی است که شما میتوانید کلمه مورد نظر خود را در میان آیات قرآن جستجو کنید.

حتما به لینک زیر مراجعه کنید. با تشکر

http://haghnegar.com/

دریافت مجموعه آیکن های مذهبی

دریافت مجموعه آیکن های مذهبی

رمز عبور فایل : www.shiaha.com

آشنایی با ثواب سوره های قرآن بخش اول

ثواب قرائت سوره ملک امام صادق علیه السلام فرمودند: کسى که سوره ملک را قبل از خواب در نماز واجب بخواند، تا صبح در امان خدا خواهد بود و در روز قیامت نیز تا ورود به بهشت در پناه خداست . ثواب قرائت سوره قلم امام صادق علیه السلام فرمودند: کسى که سوره قلم را در نماز واجب یا مستحب بخواند، خداوند او را براى همیشه از فقر ایمن نموده و هنگامى که بمیرد، او را از عذاب قبر پناه مى دهد.

ثواب سوره تغابن
امام صادق علیه السلام فرمودند: کسى که سوره تغابن را در نماز مغرب واجب بخواند، این سوره در قیامت شفاعت کننده او خواهد بود و نزد کسى که شهادت او را قبول داشته باشد، شاهد عادلى مى شود، و از او جدا نخواهد شد تا او را به بهشت ببرد.

ثواب قرائت سوره طلاق و تحریم
امام صادق علیه السلام فرمودند: کسى که سوره طلاق و تحریم را در نماز فریضه بخواند، خداوند نمى گذارد که در روز قیامت بترسد یا اندوهگین شود؛ از آتش معاف شده و خداوند به خاطر تلاوت این سوره ها و مراقبت از آنها او را به بهشت مى برد. زیرا این سوره ها از آن پیامبر اکمر صلى الله علیه و آله است .

ثواب قرائت سوره ملک
امام صادق علیه السلام فرمودند: کسى که سوره ملک را قبل از خواب در نماز واجب بخواند، تا صبح در امان خدا خواهد بود و در روز قیامت نیز تا ورود به بهشت در پناه خداست .

ثواب قرائت سوره قلم
امام صادق علیه السلام فرمودند: کسى که سوره قلم را در نماز واجب یا مستحب بخواند، خداوند او را براى همیشه از فقر ایمن نموده و هنگامى که بمیرد، او را از عذاب قبر پناه مى دهد.

ثواب قرائت سوره الحاقه
امام باقر علیه السلام فرمودند: سوره الحاقه را زیاد بخوانید. همانا قرائت آن در نمازهاى واجب و مستحب جزیى از ایمان به خدا و رسولش مى باشد. زیرا همانا این سوره فقط براى امیرالمؤ منین علیه السلام و معاویه نازل گردید و خواننده این سوره تا روز دیدار خداى عزوجل دین خود را از دست نخواهد داد.

ثواب قرائت سوره معارج
امام صادق علیه السلام فرمودند: سوره معارج را زیاد بخوانید. زیرا همانا کسى که زیاد آن را بخواند، در روز قیامت خداوند از گناه او سوال نمى فرماید و در بهشت او را با حضرت محمد صلى الله علیه و آله و اهل بیت او سکوت دهد؛ انشاءالله .

ثواب قرائت سوره نوح
امام صادق علیه السلام فرمودند: کسى که به خداوند مومن است و کتاب او را مى خواند، تلاوت سوره نوح را ترک نمى کند. هر بنده اى که با صبر و براى پاداش الهى این سوره را در نماز واجب یا مستحب بخواند، خداى تعالى او را در جایگاه نیکوکاران جاى مى دهد؛ غیر از بهشت خودش سه بهشت دیگر نیز براى بزرگداشت به او عطا مى نماید؛ دویست حوالعین و چهارهزار زن شوهر دیده به همسرى به او عطا مى نماید؛ انشاءالله .

ثواب قرائت سوره جن
امام صادق علیه السلام فرمودند: کسى که جن را زیاد بخواند، هیچ گاه دچار چشم زخم ، سحر، جادو، مکر و جن نخواهد شد؛ همراه با حضرت محمد صلى الله علیه و آله خواهد بود؛ و خواهد گفت : پروردگارا! من جز همراهى با حضرت رسول صلى الله علیه و آله ، چیز دیگرى نمى خواهم .

ساده‏ترین راه حفظ قرآن

مجموعه نکات ذیل پیشهاد مى‏شود:
۱- وقت را تنظیم کنید: الف) براى حفظ، ب ) براى تکرار. بهترین وقت حفظ صبح است و بهترین وقت تکرار در شب. حفظ ساعتى مشخص باید داشته باشد مثلاً اگر هفت صبح است همیشه و هر روز اما تکرار فرقى نمى‏کند در جاهاى مختلف مى‏تواند باشد.
۲- قرآن واحد باشد یعنى قرآنى که از روى آن حفظ مى‏کنید را عوض ننمایید و بهتر است بدون ترجمه باشد.
۳- نوار استادى که مى‏پسندید در ساعات فراغت گوش دهید.
۴- هنگام حفظ براى کسى بخوانید که اشتباهات شما را بگوید.
۵- عجله نکنید و با تأنى بخوانید.

۶- با صداى بلند بخوانید.
۷- به همان سبک که حفظ مى‏کنید تکرار کنید.
۸- هنگام خستگى و کسالت استراحت کنید به خودتان بى‏جهت فشار نیاورید.
۹- با عشق بخوانید به ثواب حفظ و اثرات روحى حفظ توجه کنید.
۱۰- روى روابط آیات و صفحات دقت کنید. ربط صفحه قبل با صفحه بعد دقت شود.
۱۱- در ابتدا هر روز بعداً هفته‏اى و زیاد که شد ماهى یک بار همه محفوظات را تکرار کنید.
۱۲- پشتکار داشته باشید علاقه در خودتان ایجاد کنید.
۱۳- با افراد و مکان‏هاى مقدس مرتبط باشید.
۱۴- گرد ملاهى (لهو و لعب) نروید.
تو به سوى قرآن برو که قرآن حَمَلْناهُمْ فِی اَلْبَرِّ وَ اَلْبَحْرِ تو را حمل مى‏نماید و هرگز در بیابان و دریا دو وادى هلاکت تنهایت نخواهد گذاشت اما شرایطى دارد و باید به (اشد شوقاً) یعنى عشق برسى تا تو را حامل باشد.
عروس حضرت قرآن نقاب آنگه براندازد که دارالملک ایمان را مجرد بیند از غوغا
غوغاها و هوس‏ها را کنار گذار، کینه‏ها و حسدها را خاموش کن تا زیبایى‏هاى قرآن را دریابى وقتى که زیبایى‏هاى قرآن را یافتى دیگر بر مرکب عشق قرآن سوار خواهى شد و به جاهایى خواهى رسید که اکنون قدرت تصور آن هم نیست.

http://shiaha.com

ماجرای جامانده از قافله عاشورا

تاریخ واقعه عاشورا، مسیر زندگی را برای همگان روشن می‌کند و راه را از بیراهه آشکار می‌سازد، در این حادثه عظیم، افرادی چون زهیر، حبیب، مسلم‌بن‌عوسجه و…

همچون پروانه‌ای برگرد وجود مولای خود می‌چرخند و به سعادت می‌رسند و گروهی در میانه راه و با درک حقیقت به سوی سیدا‌لشهدا‌(ع) حرکت می‌کنند، و گروهی نیز مولا و سرور  خود را تنها می‌گذارند و می‌گریزند و در همه این وقایع و شخصیت‌ها عبرتی برای همه تا قیامت می‌باشد.

به گزارش سرویس علمی- فرهنگی مرکز خبر حوزه، عبیدالله‌بن‌حرجعفی از گروه کسانی است که تا درب بهشت رفت ولی بواسطه غفلت و عافیت طلبی دنیوی به بیراهه کشانده شد و امام خود را تنها گذارد.

مرحوم محدث قمی در نفس‌المهموم می‌نویسد: امام حسین‌(ع) در مسیر حرکت به کوفه به قصر بنی‌مقاتل رسیدند و در آنجا فرود آمدند، و متوجه چادری در آنجا شدند، پرسیدند این چادر از کیست؟ گفتند: از عبیدالله‌بن حر جعفی حضرت فرمودند: او را نزد من بخوانید. چون فرستاده آن حضرت به نزد او رفت و به او گفت: حسین‌بن‌علی‌(ع) تو را می‌خواند، پاسخ داد: انا‌لله‌و انا الیه راجعون به خدا من به خاطر کناره‌گیری از حسین‌بن‌علی‌(ع) از  کوفه بیرون آمدم و به خدا نمی‌خواهم او را دیدار کنم و او مرا ببیند.

فرستاده امام حسین‌(ع) بازگشت و پاسخ وی را به امام حسین‌(ع) رساند، آن حضرت خود شخصا برخاستند و نزد او آمدند و بعد از سلام، او را به همراهی خود و قیام دعوت کردند و به او فرمودند: که اگر مرا یاری کنی جدم پیش خدا شفیع تو خواهد شد، عبیدالله‌بن‌ حر جعفی همان جواب را داد و از امام حسین‌(ع) عذر خواست و گفت: این اسب خود را به تو می‌دهم، زیرا سوار این اسب نشدم مگر اینکه به مقصد خود رسیدم و نجات یافتم، حضرت به او فرمود: نه به خودت نیاز دارم و نه به اسب ، اگر ما را یاری نکنی مبادا با ما بجنگی به خدا کسی که فریاد ما را بشنود ولی ما را یاری نکند، هلاک می‌شود.

در حالات عبید‌الله‌بن حر جعفی نوشته‌اند که چون واقعه کربلا به اتمام رسید، آنقدر پشیمان شد که می‌خواست جان دهد و طی اشعاری ندامت بسیار خود را از عدم یاری حسین‌(ع) نشان داده است.

فیالک حسرة مادمت حیا                    تردد بین صدری و التراقی

ای دریغ تا زنده هستم دریغ و افسوس میان سینه و گردن من در گردش است.

مفید در ارشاد در خصوص زندگی عبید‌الله‌بن‌حرجعفی نوشته است: عبیدالله‌حرجعفی هنگام قیام مختار به لشکر او پیوست و با ابراهیم‌بن‌ اشتر به جنگ ابن‌زیاد رفت ولی بعد از وقایع بسیار و بواسطه دلبستگی به مال دنیا بر مختار شورید و عهد خود را شکست و بعد از چپاول اطراف کوفه، به بصره، نزد مصعب‌بن‌زبیرگریخت، ولی بعدها نیز به این عمل خود و دوری از لشکر مختار تاسف می‌خورد.

عبیدالله‌بن حرّ جعفی سرانجام در نبردی علیه مصعب،که به شکست او انجامید به واسطه ترس از اسارت، خود را به فرات انداخت و غرق کرد.

http://shiaha.com

مجموعه تصاویر ویژه ماه محرم

مجموعه تصاویر ویژه ماه محرم با لینک مستقیم از سایت شیعه ها دریافت نمایید.

حجم فایل : ۶٫۶۰ مگابایت

لینک دانلود : مستقیم