اسب حضرت عباس، سلطان همه اسباس !

اگر دستگاه با برکت امام حسین(ع) را به یک دانشگاه تشبیه کنیم، می توانیم بگوییم دانشگاه حسینی، کلاسهای مختلفی دارد که همه ی آنها خوب است؛ مثلاً که در مجالس عزاداری و روضه خوانی، یکی منبر می رود، دیگری روضه می خواند، یکی عزاداری می کند، دیگری چای می ریزد، آن یکی کفش جفت می کند و... همه¬ی اینها هم اگر همراه با اخلاص باشد، هیچ فرقی نمیکند و اهل معرفت هم به این نکته اذعان دارند که چون ارباب، خود بزرگوار است، از همه به اندازه ی اخلاصشان قبول می کند. اما بعضی کارها در این دانشگاه بی کلاسی است یا بهتر بگویم کج سلیقگی می باشد.
مثلاً اینکه در ماجرای کربلا این همه شفیع و مولا وجود دارد، که هر یک به اقتضای اخبار رسیده از حالاتشان و نیز تجربه ی متوسلان به آنان متناسب با حال و هوای هر کسی، دست هیچ کس را از دامان خود کوتاه نمیکنند، واقعاً حیف است که ما این بزگواران و سوگواری و اشک بر مصائب آنها را رها کنیم و یک ساعت شور بگیریم که «اسب حضرت عباس، سلطان همه اسب هایت!»این واقعاً بی کلاسی محض است؛ آیا اینطور نیست؟!»

http://rbc.najva.ir/index.php?topic=154.0