تشنگی به درازا کشید

گاهی در روایات«آب» به وجود امام تأویل می شود، یعنی همچنانکه آب مایه حیات هیه جیز است امام و حجت خدا نیز مایه حیات به شمار می آید. به عنوان مثال در برخی روایات در تأویل این آیه که می فرماید:
قل إن اصبح ما‍ؤکم غوراً فمن یأتیکم بماء معین !
بگو اگر آبتان در زمین فرو رود، چه کسی شما را آب روان خواهد داد.
آمده است:
إذا فقدتم إمامکم فلم تروه فماذا تصنعون.
هر گاه امامتان را نیابید و او را نبینید چکار خواهید کرد؟
اگر سال 260 هجری یک روز صبح بلند شدید و سراغ امام زمانتان را گرفتید گفتند غایب شدند، چه کسی می تواند مجدداً امامتان را ظاهر کند؟
در مصباح الشریعه روایتی از امام صادق(ع) آمده که ویژگیهای آب را بیان می کند. حال با این نگاه می خواهیم ببینیم نسبتهای آب و امام چیست و چگونه می توان این ویژگیها را به امام تأویل کرد و چه ثمره های عملی می توانیم از این بحث ببریم.
ویژگی اول آب به بیان امام ششم (ع)، مقدمه بودن آن برای ورود به بساط الهی است. به عبارت دیگر هر که می خواهد نماز بخواند، قرآن تلاوت کند، طواف نماید و یا هر عمل عبادی دیگری انجام دهد، حتماً باید وضو داشته باشد و برای وضو نیازمند آب است. ولایت معصومین (ع) هم همین طور است، یعنی ورود به باطن و حقیقت همه عبادات بدون ولایت چهارده معصوم (ع) ممکن نیست.
اصلاً می توان گفت که حقیقت نماز و دیگر اعمال عبادی چیزی جز شخص «ولی» نیست و از همین رویت که امیر المؤمنین (ع) می فرمایند:
انا صلوه المؤمنین(ع) وصیامهم.
من نماز و روزه مؤمنان هستم.
و لذا بی معرفت ولی مطلق حق نمی توان مهمان سفره و بساط رحمت خاص خداوند متعال شد.
خصوصیت دوم آب ، تطهیر نجاستها به وسیله آن است . یعنی نجاستهای ظاهری بدن را با آب می توان بر طرف کرد.
ولایت هم برای نجاستهای دل چنین نقشی ایفا میکند.
در زیارت جامعه خطاب به ائمه (ع) می گوییم:
و جعل صلوتنا علیکم و خصّنا به من ولایتکم طیباً لخلقنا و طهاره لا نفسنا و کفاره لذنوبنا.
خداوند سلام و صلوات ما را بر شما و آنچه از نعمت ولایت شما بر ما منت عطا کرد.
برای پاکی طینت و طهارت نفسها و کفاره گناهان ما قرار داد. یعنی با ولایت ایشان است که تمام ناپاکیها در تمام مراحل زندگی از ابتدا تا انتها از ما زدوده می شود. در قرآن کریم آمده وقتی قوم حضرت موسی(ع) می خواستند به شهر« اریحا » وارد شوند، وحی می شود که با تعظیم و احترام از دروازه شهر عبور کنید:
و إذا قلنا ادخلوا هذه القریه فکلوا منها حیث شئتم رغداً و ادخلوا الباب سجّدا و فولوا حطّه نغفر لکم خطاباکم
و به یاد آرید آن زمان را که به شما گفتیم: به این قریه درآیید و از نعمتهای آن هر چه و هر جا که خواسته باشید به فراوانی بخورید ولی سجده کنان از دروازه داخل شوید و بگویید: بارگناه از ما فرو نه ، تا خطاهای شما را بیامرزیم... .

http://rbc.najva.ir/index.php?topic=154.0