امام حسین عزیزترینم
تقدیم به مولای عزیزم امام حسینامام حسین عزیزترینم
تقدیم به مولای عزیزم امام حسینهمین الان امتحان کن
یعنی واقعا میشه عزیزترینم
توی صحرای محشر کمکم کنه؟؟
واقعا میشه دستمو بگیره و نذاره بترسم؟؟
نذار بار گناهای سنگینم منو له کنه؟
به فریادم برسه
مثل همه وقتایی که از همه دنیا دلم پر میشه و ...
و سرمو میچسبونم به عکس حرم قشنگش که
روی در اتاقمه
من که تا حالا نرفتم کربلا
اما عکسی که روی در اتاقم واسم یه دنیاست
واسم پشت و پناهه
خدا میدونه که چقدر با این عکس درد و دل کردم
چقدر دوست دارم با حسینم حرف بزنم
باور کنید کار سختی نیست
فقط یه دل مطمئن میخواد
واجب نیست فقط واسه تنهاییات به حسین سر بزنی
نه
اصلا
میتونی هر روز صبح که بیدار شدی یه سلام قشنگ از ته دل کوچکت بهش بدی
بهش بگی حسین خوبم سلام میکنم به همه قشنگیات
به روح پاکت
به وجود نازنینت
همین
تو هم امتحان کن
باور کن ضرر نمیکنی
یه روزی ، یه جایی چنان از دستت میگیره که به فکرتم نمیرسه
از همین الان امتحان کن
عمویم کجاست ؟ برای چه عباس دیر کرد ؟
مْنِ البین یاحْسینْ مِن زُغری وْ شابِ الراسْ
وای از دست جدا ( وای از دوری)؛ ای حسین ! از اندوهت در کودکی موی سرم سفید شد.
تانیتْ نادیتْ لیِشْ تْــأخَّــرْ عبّاس؟
انتظار کشیدم ؛ فریاد برآوردم ؛ چرا عباس دیر کرد؟
رَیتِه یـَمّی .. یـِجْلی هَمّی .. وَینِــه عَمّی ؟
کاش پیشم می ماند و اندوه مرا برطرف می ساخت؛ عمویم کجاست؟
أنا یاحْسینِ العِزیزة ... سِکْنة یا صیوانْ داری .
ای حسین عزیزم ، من سکینه، دردانه تو هستم.
اَعتَذِر مِنَّکْ یا بویه وَ ادْری مَقبولْ اعتِذاری.
ای پدر! از تو پوزش می خواهم و می دانم پوزش من پذیرفته می شود.
بْسَبَب لن حَشَّمِت عمّی .مْنِ العَطَش و بْقَــلبی ناری .
چرا که من بودم که از تشنگی از عمویم آب درخواست کردم و آتش در دلم است.
و راحْ عَمّی وَ انْـتَظرتِــهْ ... حتّی مَلَّیتْ انتظاری.
و عمویم رفت و من چشم به راه او ماندم و آن قدر منتظر شدم که از انتظار خسته شدم.
مَلّیتْ . ظَلَّیت . اَنطُر وَ احْسِب لَحْظاتْ.
خسته شدم پیوسته لحظه ها رو شمردم.
و تْــنوح .. هالروح .. تِقدَر تِـصبِرْ ؟ هیهاتْ .
و این جان به لب رسیده فریاد می کند .آیا می تواند شکیبایی کند ؟ نه هرگز .
دَمعی یِـهمی . جِفْنی مَدمی . وَیْــنِه عَــمّی ؟
اشکم روان است؛ چشمانم خونین است. عمویم کجاست ؟
مْــنِ البین یاحْسین من زُغری وْ شابِ الراسْ .
ای از دست جدا ( وای از دوری)؛ ای حسین! از اندوهت در کودکی موی سرم سفید شد.
تانیتْ نادیتْ لیـش تأخَّــرْ عباس ؟
انتظار کشیدم؛ فریاد برآوردم؛ چرا عباس دیر کرد؟
رَیْــتِه یـَمّی. یـِجْلی هَمّی . وَیْــنِه عَمّی ؟
کاش پیشم می ماند و اندوه مرا برطرف می ساخت؛ عمویم کجاست؟
اَنْــتَظِــرْ و القَلب یـخفُقْ . مِثِلْ جِنْـــحانِ الیَمامه .
انتظار می کشم در حالی که قلبم مانند بال پرندگان در حال پرپر زدن است.
قِلِت لیش طْــلَبت مِنّه ْالمایْ و اخَذتْنی النَدامه.
به خودم گفتم چرا از عمویم آب طلب کردم. خود را سرزنش کردم و به شدت پشیمان شدم.
هَمْ صِدِق یرجَــعْ لی عَمّی بْــرایتِــه وْ جودَه و حسامَــه ؟
آیا این هم راست است که عمویم با پرچم و مشک آب و شمشیرش برمی گردد ؟
ریتْ لا یِروی دلیلی . بَــس یِــرِدْ لی بِــالسلامه.
کاش مرا سیراب نکند ؛ فقط به سلامتی پیش من برگردد.
یا رَیْــتْ . لا جیتْ .لا مِنّه طْلَبتِ المایْ !
کاش نمی آمدم؛ کاش از او آب درخواست نمی کردم !
وَنّـیت .. اتـْمَـنَیتْ . لا تبرَد نار حْشایْ .
حسرتنمد شدم . آرزومند شدم .هرگز آتش دلم سرد نمی شود.
هذا هَضمی . مَــوتی حَتْمی . وَینــه عَمّی ؟
این بلای بزرگی است .مرگم حتمی است. عمویم کجاست؟
لیش تأخَّــرْ عباس ؟
چرا عباس دیر کرد؟
مْنِ البینْ یاحْسین مِن زُغْــری وْ شابِ الراس .
وای از دست جدا( وای از دوری ! )؛ ای حسین! از اندوه تو در کودکی موی سرم سفید شد.
تانیتْ نادیتْ لیِـش تأخّـرْ عبّاسْ؟
درنگ کردم ؛ فریاد برآوردم ؛ چرا عباس دیر کرد؟
ریته یَـمّی ! .یـِـجْلی هَمّی . وینِـه عَمّی ؟
کاش پیش من می ماند و اندوه مرا برطرف می ساخت؛ عمویم کجاست؟
هاکِ خِذْ مِرسالْ مِنّــی . و للقُـمَر روح و تـعنه
ای پدر! این پیغام را از من بگیر و پیش ماه شب چهارده (قمر بنی هاشم) برو.
انشد علیه الشریعه . بَـلکی تِسمَــع خُبَــر عَنّـه .
از جوی علقمه درباره او بپرس تا شاید خبری از او بگیری.
ولو ان یا بویِه لِقیته ... عَن لِسانی اعتِـذِرْ مِــنّه
و اگر ای پدر او را یافتی، از زبان من از او عذرخواهی کن.
قِـْل لِه یا عباس ارجَــعْ . ما تِریدِ المایْ سِکْنه .
به او بگو ای عباس! برگرد. سکینه دیگر از تو آب نمی خواهد.
تْرجَّیتْ . و ادعیت . یارَیتَک حَیّ تِلْــقاه !
آرزو کردم و دعا کردم که او را زنده بیابی.
موجود . و رْدودْ . تِرجَع للخَیمه وْیـاهْ .
زنده و سرحال باشی و با او به خیمه گاه برگردی.
هوّه حِلْمی . هوّه عَــزمی . وینه عَمّی ؟
او رویای من است؛ او امید من است؛ عمویم کجاست؟
مْنِ البینْ یاحْسینْ مِن زُغْــری وْ شابِ الراسْ .
وای از دست جدا( وای از دوری )؛ ای حسین! از غمت در کودکی موی سرم سفید شد.
تانیِتْ نادیِـتْ لیش تأخَّر عباس؟
انتظار کشیدم؛ فریاد برآوردم؛ چرا عباس دیر کرد؟
ریته یـَمّی . یـِجلی همّی . وینه عمّی ؟
کاش پیش من می ماند و غم مرا برطرف می ساخت؛ عمویم کجاست؟
نِـذِر راحْ اَنذِرْ یا بویة لَو یِــرِد عباس اِلَیَّ !
پدرجان می خواهم نذر کنم اگر که عباس پیشم برگردد !
اَنذِر عْیونی و دِلیلی فوق رَمْــلِ الغاضریّــة .
چشمانم و نازنینم را بر فراز تپه غاضریه نذر می کنم .
و ثانی رَجوة لَــو شِفِتکُم للخِیَم جیتو سَـویة ،
اگر برگردد همه عمرم بر می گردد و همه اندوهم از بین می رود.
لو مات هیهات من بعده تعیش الروح
اگر بمیرد . هرگز مبادا که پس از او روانم زنده بماند .
یبقَى سَهمی قلبی مَرمی .
تیرم می ماند به قلبم تیر زده می شود .
وینه عمی ؟ لیش تأخر عباس ؟
تا تو بودی ...
تا تو بودى خیمه ها آرام بود *** دشمنم در کربلا ناکام بود
تا تو بودى من پناهى داشتم *** با وجود تو سپاهى داشتم
تا تو بودى خیمهها غارت نشد *** بعد تو کس حافظ یارت نشد
تا تو بودى چهره نیلى نبود *** دستها آماده سیلى نبود
تا تو بودى دست زینب باز بود *** بودنتبهر حرم اعجاز بود
تا که مشکت پاره و بىآب شد *** دشمن پر کینهات شاداب شد
http://www.sibtayn.com
و اما عباس بن علی علیه السلام کیست؟
اباالفضل (علیه السلام) در روز عاشورا با استقامت ، اراده آهنین و غیر قابل توصیف ، اعتماد به نفس بالا و نیروی عزم که به مثابه سپاهی شکست ناپذیر بود سپاه ابن زیاد را مرعوب نمود و روحیه سپاهش را همانند میدان نبرد در هم کوبید .
رشادتهای اباالفضل (علیه السلام) در طول اعصار و قرون موضوع بحث مردم بوده و هست . جهانیان تا کنون نظیرعباس(علیه السلام) را ندیده اند که با وجود حجم سنگین مشکلات و مصائبی که بر دوشش سنگینی کرده بتواند بر سپاهی مجهز که متشکل از دهها هزار پیاده نظام است حمله ور شده و خسارتهای سنگین به آنان وارد نماید . مورخان در خصوص شجاعت عباس(علیه السلام) در روز عاشورا چنین نوشته اند :
"هر چه بر گردانهای دشمن حمله ور می شد نیروهای آن گردان از ترس وی می گریختند و زیر پای یکدیگر له می شدند . او هیمنه مرگ بر روی گردانهای دشمن می گستراند.ترس و وحشت بر آنان مسلط می شد و دلهای دشمنان را متزلزل می نمود بطوریکه با آن کثرت نفرات یارای مقاومت در مقابل او نبود "
این رشادتها و مواهب افتخار آمیز حضرت عباس(علیهى السلام) منحصر به او و مسلمانان نمی شود بلکه هر انسانی که به اصول انسانی پایبند باشد به وی افتخار میکند.
علاوه بر تمامی مواردیکه در بالا برای شخصیت والای اباالفضل (علیه السلام) برشمردیم او نمادی برای صفات والا ، برخوردها و رفتارهای بزرگ منشانه بود . شهامت ،نجابت ، وفا و همراهی در وجودش نقش بست تا آنجا که با برادرش امام حسین(علیه السلام) در سختیها همراهی نمود و جانش را فدایش کرد و با خون خویش از وی دفاع نمود . به درستی چنین وفا و همراهی جز از کسانیکه خداوندش قلبشان را بر ایمان آزموده و هدایت نموده است ساطع نمی شود .
حضرت عباس(علیه السلام) از خلال تعامل بسیار خوبی که با برادرش امام حسین(علیه السلام) داشت حقیقت برادری اسلامی و همه ارزشها و الگوهای آنرا به نمایش گذارد و از هیچ اقدامی که ادب و احترام و احسان به برادر بزرگوارش را اثبات کند فروگذار ننمود .از مهمترین این اقدامات زمانی بود که با جگری گداخته در کنار نهر علقمه قرار گرفت و خواست که جرعه ای آب بنوشد اما یاد عطش برادر و اهل بیتش مانع از آن شد و آب را ننوشید .
تاریخ ملتها را مطالعه کنید . آیا می توان نمونه ای از این برادری صادقانه پیدا کرد ؟! در تاریخچه نجبا و ایثار گران تاریخ جستجو کنید .آیا می توانید همانند این ایثار بیابید؟؟!!
حضرت عباس(علیه السلام) از برای اصولی که مهمترین آنها اجرای حکم قرآن و برقراری عدالت درمیان مردم( که برادرش امام حسین(علیه السلام) آنها را فریاد زده بود ) ، بازگرداندن کرامت و آزادی به مسلمانان ، نشر رافت اسلامی ، ریشه کنی ظلم و جور و بنا نهادن اجتماعی خالی از ارعاب و ترس به شهادت رسید .
امام حسین (علیه السلام) انقلابی را به وجود آورد که خداوند درقرآن به آن اشاره نموده و آنرا عبرتی برای خردمندان و دانشمندان قرار داده بود و بواسطه آن قلعه های ظلم و جور را در هم کوبید .
امام حسین(علیه السلام) این نهضت را آنچنان که خودش توصیف می نماید نه از برای فساد و نه تکبر و ظلم بلکه برای اصلاح در واقعیات تلخ اجتماع که بواسطه حکومت امویان از همه قوانین و عرف اجتماعی فاصله گرفته بودند و زندگی مردم را به جهنمی ملال آور وغیر قابل تحمل مبدل نموده بودند به وجود آورد .
بلادی که تحت فرمان زیاد ابن ابیه (والی معاویه بر عراق و برادر غیر شرعی او) بود از بدترین و سخت ترین شکل اداره رنج میبرد بطوریکه وی آتش فتنه را برافروخت و قانون اللهی را در قضاوت به کنار نهاد و بی گناهان را بجای گنهکاران توقیف و براساس تهمت و گمان مردم را کشت و این مسائل را بر همه مردم تسری داد.
نبرد کربلا نه تنها ازمهمترین اتفاقات جهان بلکه از بزرگترین موفقیت های بشریت در راستای مبارزه مسلحانه با ظلم و طغیان به شمار می آید که توانست مسیر تاریخ ملتهای مسلمان را تغییر دهد و افقهای روشنی در راه مبارزه و سرپیچی از حکومت ظلم و طغیان بنمایاند.
این حماسه عظیم در کربلا احساسات آزادگان را برای مبارزه مسلحانه در راستای آزاد نمودن اجتماع از بندگی، بردگی و حاکمیت قوانین غیر شرعی برانگیخت .
امام حسین(علیه السلام) و اهداف و اصول با عظمتش در این انقلاب جاویدان به پیروزی دست یافتند و به عنوان نمادی برای مبارزه مقدس با ظالمین و طاغوتیان که در هر زمان و مکان انقلابیون را روح و انرژی می دهد جاوید شد . از پیروزیهای قابل توجه و ارزشمند امام حسین (علیه السلام) سلب مشروعیت از نظام اموی حاکم بود ، نظامی که نه تنها نماینده اسلام و مسلمین نبود بلکه حکومتی دیکتاتوری مبتنی بر پایه شمشیر وقلع و قمع و عدم توجه به رضایت و اختیار مردم بود .
امام حسین (علیه السلام) بنیان حکومت بنی امیه را واژگون و نمادهای شکوه ، طغیان و بی اخلاقی آنرا متلاشی نمود و آنرا مبدل به مثالی سیاه و فراموش نشدنی برای تمامی حکومتهای منحرف از راه حق وعدالت در طول تارخ نمود.
انقلاب سیدالشهدا (علیه السلام) ملتهای اسلامی را از حالت رخوت و خمودگی خارج نمود . بعد از این حماسه ، ملت های اسلامی شعار آزادی ، استقلال و حفظ کرامت را برای رهایی از زیر یوغ این حکومتهای جبار فریاد زدند و در انقلابهای بعدی همچون طوفانی کوبنده مشارکت نمودند تا آنجا که ملتهای اسلامی توسط انقلابهای بعدی که امتداد انقلاب امام حسین(علیه السلام) بود نظام حکومتی بنی امیه را سرنگون و از صفحه تاریخ حذف نمودند.
هرآنچه از بی حرمتی ها و تعدی های بی شرمانه ای که در حماسه کربلا به امام حسین(علیه السلام) رفت ناگهانی و بی دلیل نبود . دلیل تمام این اتفاقات ناپسند نتیجه مستقیم انحرافات در مسیر حکومت و مملکت داری از جانب سیاسیون آن عصر بود که به حکومت به دید منبع درآمد و وسیله ای برای رسیدن به ثروتهای کلان می نگریستند و اطلاعی از نظر اسلام در خصوص حکومت که آنرا وسیله ای برای خدمت به مردم و پیشبرد سطح فکری و معیشتی مردم می داند و آنان را در خصوص مسائل اقتصادی امت در برابر خداوند مسئول دانسته ، نداشتند . شریعت اسلامی برای مسئولین حکومتی این اجازه را نیز قائل نشده که بین مردم و نزدیکان خود تفاوت و تبعیض قائل شده و از اموال حکومت چیزی را برای نزدیکان اضافه بر مردم برگزینند .
بر راس فرمانروایان منحرف ، رهبران بنی امیه بودند که اموال خدا را حیف و میل نمودند و خود را صاحب اختیار و قیم مردم معرفی نمودند . علاوه بر تمام ظلم و جور و تجاوزی که بنی امیه بر مردم و کرامتشان روا داشتند ، در ظلم به علویان و دور نمودن شیعیان از ایشان نیز تعمد نمودند .
حضرت اباالفضل(علیه السلام) این مشکلات سخت را پیش پای اهل بیتش و محبان ایشان می دید و بر اندوهش افزوده می شد .
در حماسه کربلا پیشوای ما حضرت عباس(علیه السلام) بعد از برادر گرانقدرش امام حسین(علیه السلام) که بینانگذار این حماسه جاویدان عدالت خواهی و حق طلبی بود ، نقش اصلی را برعهده داشت و بواسطه خدمات ارزشمند ، مواضع شجاعانه و مقاومت دلیرمردانه اش مقابل لشکریان ابن زیاد ، بر تمام اصحاب و اهل بیت مکرم امام (علیه السلام) برتری داشت . او شجاعت وصف ناپذیر و حیرت برانگیزی را به منصه ظهور نهاد . او در وجود نیروهای لشکر برادر اعتماد به نفس ، عزم برای فداکاری و شهادت را تقویت می نمود . او مرگ را آسان می پنداشت تا آنجا که این روحیه در جان نیروهای امام (علیه السلام) نیز نقش بسته و همگی برای اعتلای کلمه "الله" به میادین نبرد شتافتند و به شرف شهادت نائل آمدند.
حضرت عباس(علیه السلام) در روزهای سختی همراه همیشگی برادرش بود و هر آنچه از محبت و احسان در توان داشت تقدیم و از امام با جان و بدنش حمایت نمود . او علمدار لشکر ، هماهنگ کننده و در خدمت امام بود .
بعضی از روایان نقل میکنند که قلب امام(علیه السلام) چنان آکنده ازعشق و محبت عباس(علیه السلام) بوده که عباس (علیه السلام) را به سان میهمان خویش می پنداشته و چون امام (علیه السلام) با وجود وی احساس اعتماد به نفس و قدرت می نموده است اجازه حضور در میدان نبرد را تا زمان کشته شدن اصحاب و اهل بیت به وی نمی داده است.
هنگامیکه حضرت اباالفضل(علیه السلام) به شهادت رسید امام (علیه السلام) احساس غربت و تنهایی و نا امیدی نمود و بر این ضایعه به شدت گریست . امام (علیه السلام) بعد از این اتفاق به سوی میدان نبرد شتافت تا با برادرش در بهشت ملاقات نماید .
سلام بر تو ای اباالفضل که در حیات و مماتت گردآورنده تمامی اصول و مبانی انسانیت بوده و به تنهایی نمونه ای از شهدای کربلا که به قله رفیع شرافت و بزرگی در جهان عرب و اسلام دست یافتند هستی .
سفر مجازی به بارگاه حضرت عباس(ع)
شما در این تصویر از جهت قبله روبروی مرقد مطهر ایستاده اید و می توانید شاهد رواق پشت سر و زوایای مختلف حرم مطهر و سقفهای رواق و زاوایای شرقی و غربی حرم مطهر باشید .
شما در این تصویر در ضلع جنوبی صحن مطهر حضرت عباس(علیه السلام) و کنار درب قبله صحن ایستاده اید و می توانید ایوان طلای حرم مطهر را مشاهده نمائید .
شما در این تصویر در زاویه جنوب غربی صحن شریف حرم مطهر حضرت عباس(علیه السلام) ایستاده اید و شاهد گلدسته های حرم مطهر قبل از تذهیب و تزئین با مینا هستید . اکنون شما مجاور درب حرم مطهر به نام امام حسن مجتبی(علیه السلام) ایستاده اید.
شما در این تصویر در گوشه شمال غربی صحن مطهر ایستاده و گنبد روبرو شما قرار دارد .شما می توانید گوشه هایی از تمام دیوارهای پیرامونی حرم مطهر را در حالیکه مجاور مهمانسرای حرم مطهر ایستاده اید مشاهده نمائید .
اگرچه اغلب کاربران در اولین نگاه متوجه امکانات این تصاویر خواهند شد اما بهتر است اشاره ای گذرا بر نحوه عملکرد آن داشته باشیم :
1) برای حرکت فقط باید ماوس را حرکت دهید تا به تمامی نقاط تصویر پاناروما دسترسی داشته باشید .
2) در این تصاویر شما می توانید به صورت مجازی لنز عکاسی را زوم کنید . از دکمه اسکرولر ماوس و یا کلیدهای PageUP و PageDown برای تعویض بزرگنمائی تصویر از لنز ۱۷ میلی متر تا لنز ۷۵ میلی متر استفاده کنید . ضمنا این کار را می توانید با نگاه داشتن کلید سمت راست ماوس و عقب و جلو کردن ماوس نیز انجام دهید .
3) برای انتخاب تصویر پاناروما ( سه بعدی ۱۸۰ در ۳۶۰ درجه ) به عنوان محافظ صفحه نمایش ( Screen Saver ) از کلید F5 استفاده کنید .(البته در ابتدا و قبل از اجرای تصویر آن را به محل مشخص و ثابتی انتقال دهید تا پس از فشردن کلید F5 ، تصویر همیشه از همانجا فراخوانی شود.)
4) برای خروج از کلید ESC استفاده کنید .
http://www.ashoora.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=1464&Itemid=93
تصاویری از چشمه آبی که گرداگرد قبر حضرت ابوالفضل در طواف است
تصاویری از چشمه آب زلالی که صدها سال است گرداگرد قبر اصلی حضرت ابوالفضل العباس در زیر حرم مطهرش در کربلا طواف میکند و این است اجر تشنه‌ماندن او بر لب فرات به احترام تشنگی برادر .... ...
http://hajj.ir
آنگاه که دل همه عرشیان شکست ...
خداوند فرمود: نباید جهان را بی هدف رها سازم ، پس باید کسانی باشند تا از چیزهایی که من آفریده ام خوشحال شوند و آنها را به نیکی به کار برند . در زمین ظلم نکنند و خون دیگران را به نا حق نریزند. زیرا زمین روزی به خونخواهی تمام مظلومان جهان برمیخیزد.
خداوند شروع به خلقت بهترین آفریده خود کرد.او انسان را از گل ساخت و از روح خود به او دمید.
انسان جان گرفت و زنده شد.
خداوند از انسانی که آفریده بود بسیار راضی بود. به همین دلیل به انسان گفت که تو بهترین مخلوق من هستی.
اما ...
اما ناگهان همه دنیا غرق در ناراحتی شد.همه سکوت کردند.
همه میدانستند دلیل این غصه چیست. همه میدانستند که در روز عاشورای سال۶۰ هجری قمری اتفاق وحشتناکی میافتد.
دل همه آنها شکسته بود. چون خداوند از بنده های خود چیز دیگری انتظار داشت، اما خداوند و فرشتگان به وضوح میدیدند که یزیدیان بی رحم چگونه فرزند علی (ع) را تکه تکه خواهند کرد.
واقعاآنان چگونه توانستند که با فرزندان رسول الله چنین کنند.
آیا آنان از روح خدا در وجود خود خبری داشتند؟؟؟
ایا آنها میدانستند که بزرگترین گناه دنیا را انجام خواهند داد؟؟
آیا میدانستند که قرار است با این کارهای زشت، نفرین مادام العمر را برای خود رقم زنند؟؟
وای بر آنان که با حسین (ع) ،با نور خدا در زمین چنین کردند.
آنان از انسانیت بویی نبرده بودند. اما باور کنید که کار یزیدیان به همین جا ختم نخواهد شد.
یزیدیان هر روز با چهره های زشت تر و بی رحم تر در دنیا ظاهر می شوند. و با نام حامی حقوق بشر ،خون مردم بی گناه را میریزند.
نمیدانم که با این همه زشتی و بدی انسان ها در روی زمین ، آیا خداوند از آفرینش او نا امید شده است؟؟؟
نمیدانم ...
اهداف نهضت امام حسین (ع) از نگاه رهبر معظم انقلاب
در مقام تبلیغ و واقع ، حرکت امام حسین(ع) براى اقامهى حق و عدل بود: «انّما خرجت لطلبالاصلاح فى امّة جدّى ارید ان امر بالمعروف وانهى عنالمنکر ...». در زیارت اربعین که یکى از بهترین زیارات است، مىخوانیم: «و منحالنّصح و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک منالجهالة و حیرةالضّلاله». آن حضرت در بین راه، حدیث معروفى را که از پیامبر(ص) نقل کردهاند، بیان مىفرمایند: «ایهاالنّاس انّ رسولاللَّه صلّىاللَّه علیه و اله و سلّم قال: من رأى سلطانا جائرا مستحلّا لحرماللَّه ناکثا لعهداللَّه مخالفا لسنة رسولاللَّه صلّىاللَّه علیه و اله و سلم یعمل فى عباداللَّه بالاثم والعدوان فلم یغیّر علیه بفعل و لاقول کان حقّا علىاللَّه ان یدخله مدخله».
تمام آثار و گفتار آن بزرگوار و نیز گفتارى که دربارهى آن
بزرگوار از معصومین رسیده است، این مطلب را روشن مىکند که غرض، اقامهى
حق و عدل و دین خدا و ایجاد حاکمیت شریعت و برهم زدن بنیان ظلم و جور و
طغیان بوده است. غرض، ادامهى راه پیامبر اکرم(ص) و دیگر پیامبران بوده
است که: «یا وارث ادم صفوةاللَّه یا وارث نوح نبىّاللَّه ...» و معلوم
است که پیامبران هم براى چه آمدند: «لیقومالنّاس بالقسط». اقامهى قسط و
حق و ایجاد حکومت و نظام اسلامى.
آنچه که نهضت ما را جهت مىداد و
امروز هم باید بدهد، دقیقاً همان چیزى است که حسینبن على(علیهالسّلام)
در راه آن قیام کرد. ما امروز، براى شهداى خود که در جبهههاى گوناگون و
در راه این نظام و حفظ آن، به شهادت مىرسند، با معرفت عزادارى مىکنیم.
آن شهید و جوانى که یا در جنگ تحمیلى و یا در برخورد با انواع و اقسام
دشمنان و منافقان و کفار به شهادت رسیده، هیچ شبههیى براى مردم ما وجود
ندارد که این شهید، شهید راه همین نظام است و براى نگهداشتن و محکم کردن
ستونهاى همین نظام و انقلاب، به شهادت رسیده است؛ در حالى که وضع شهداى
امروز، با شهداى کربلا که در تنهایى و غربت کامل قیام کردند و هیچکس آنها
را به پیمودن این راه تشویق نکرد، بلکه همهى مردم و بزرگان وجوه اسلام،
آنها را منع مىکردند، متفاوت است. در عین حال، ایمان و عشقشان آنچنان
لبریز بود که رفتند و غریبانه و مظلومانه و تنها به شهادت رسیدند. وضع
شهداى کربلا، با شهدایى که تمام دستگاههاى تبلیغى و مشوقهاى جامعه به آنها
مىگوید بروید و آنها هم مىروند و به شهادت مىرسند، فرق دارد. البته این
شهید، شهید والامقامى است؛ اما او چیز دیگرى است.
از همهى برادران
و خواهران تشکر مىکنم و به همهى شما، مخصوصاً به خانوادههاى معظم شهدا
و جوانان و نوجوانانى که یادگار عزیزترین و فداکارترین عناصر جامعه و کشور
ما هستند، و همچنین به جانبازان عزیز و خانوادههاى آنها و به همهى
قشرهایى که در قبال مسایل کشور و انقلاب احساس مسؤولیت مىکنند، خوشآمد
مىگویم.
در این جلسه، تقریباً همه یا اغلب شما، جوانان پُرشور و
امیدهاى امروز و آیندهى کشور و انقلاب هستید؛ داراى احساسات و صاحب نقش و
سهمى در آینده و حال کشورید و در میانتان کسانى هستند که مىتوانند براى
کشور و ملت خود، چهرهى آبرومند و مایهى آبرویى باشند. خوب است که در این
جلسه، از پرتو نهضت حسینى و فداکارى حضرت
ابىعبداللَّه(علیهالصّلاةوالسّلام) سخنى مطرح شود و ما این درس را از آن
حضرت بگیریم؛ مخصوصاً که این ایام، ایام آخر ماه صفر است و این دو ماهى که
ماجراى عاشورا در آن تکرار مىشود، رو به پایان است.
در زیارتى از
زیارتهاى امام حسین(علیهالسّلام) که در روز اربعین خوانده مىشود،
جملهیى بسیار پُرمعنا وجود دارد و آن، این است: «و بذل مهجته فیک لیستنقذ
عبادک منالجهالة». فلسفهى فداکارى حسینبنعلى(علیهالسّلام) در این
جمله گنجانده شده است. زایر به خداى متعال عرض مىکند که این بندهى تو -
این حسین تو - خون خود را نثار کرد، تا مردم را از جهالت نجات بدهد.
«وحیرةالضّلالة»؛ مردم را از سرگردانى و حیرتى که در گمراهى است، نجات
بدهد. ببینید، این جمله چهقدر پُرمغز و داراى چه مفهوم مترقى و
پیشرفتهیى است.
سخنرانى در دیدار با جمعی از ایثارگران ، فرهنگیان و ورزشکاران 21/6/1369
تبیان مازندران
مشهد رأس الحسین (ع)
این
واژه به محل و مکانی گفته می‌شود که سر حضرت امام حسین (ع) به آنجا برده
شده است. دو مکان در شام (سوریه فعلی) و مصر به همین نام وجود دارد. در
کنار مسجد جامع اموی شهر دمشق جایی وجود دارد که می‌گویند سر مطهر
سیدالشهدا (ع) برای مدتی در این نقطه نگهداری شده است. همچنین در کشور مصر
زیارتگاه با شکوه و مقدسی وجود دارد که مردم آن سرزمین معتقدند سر امام
حسین (ع) در این مکان مدفون است در این محل مسجدی ساخته شده که به آن مسجد
رأس الحسین(ع) هم گفته می‌شود
http://www.vaares.com
کربلا
در این سرزمین که خاک آن بوی خون می‌دهد، بزرگترین حماسة انسان در سال 61 هجری اتفاق افتاد. مدفن سیدالشهدا (ع) در کربلاست. امام علی (ع) پس از جنگ صفین، هنگام عبور از این سرزمین چشمانش پر از اشک شد و فرمود: اینجاست محل فرود آمدن آنان. اینجا شهادتگاه عاشقان بی‌نظیر درگذشته و آینده است که نمونه ندارند. در روایات آمده که حضرت سیدالشهدا (ع) نواحی اطراف قبر خویش را از اهالی نینوا و غاضریه به مبلغ 60 هزار درهم خریداری کرد و به خود آنان صدقه داد. پس با آنان شرط کرد که مردم را به جایگاه قبرش راهنمایی کنند و هرکسی را که به زیارت قبر آن حضرت آمد، سه روز مهمان کرده و از وی پذیرایی نمایند. کربلا شهری در عراق است که تا سال 61 هجری بیابان بود. پس از شهادت امام حسین (ع) این محل به تدریج مورد توجه شیعیان قرار گرفت و به مرکزی پر جمعیت تبدیل شد. کربلا به معنای محلی است که نزد خدا مقدس و مقرب است. امام حسین(ع) هنگام ورود به این سرزمین ، این نام را به کرب و بلا یعنی رنج و آزمون تعبیر کردند .
http://www.vaares.com
جابر بن عبد الله انصاری
جابر بن عبدالله انصاری نخستین زائر قبر امام حسین (علیه السلام) بود.
این حکایت زیبا را بشنوید:
عطیه عوفی می‌گوید: به همراه جابر بن عبدالله انصاری برای زیارت امام حسین بن علی (علیه السلام) از مدینه خارج شدیم. هنگامی که به کربلا رسیدیم، جابر کنار فرات رفت و غسل نمود و جامه‌ای به تن کرد و بدن خود را معطر نمود. قدم از قدم بر نمی‌داشت مگر آنکه ذکر خدا می‌گفت. هنگامی که به کنار قبر مطهر رسیدیم خطاب به من گفت که دست مرا بر روی قبر مطهر بگذار. من نیز این کار را نمودم. در این هنگام غش کرد و به روی قبر افتاد. مقداری آب بر رویش زدم، هنگامی که به هوش آمد، سه بار ترنم نمود:
یا حسین، یا حسین، یا حسین
سپس خطاب به مرقد مطهر سید الشهدا (علیه السلام) گفت: دوستی که دوست خویش را اجابت نمی‌کند . . .
هنگامی که کلام بدین جا منتهی شد، جابر خود پاسخ خود را این گونه داد: چگونه مرا پاسخ دهی در حالی که سر از بدن مطهرت جدا گشته است و در این هنگام بود که جابر شروع به زیارت سید الشهدا و زمزمه با مولای خویش نمود ...
آری این است رسم دلدادگی و عشق به حسین عزیز
هر کس که عاشق است به خوبی میداند که چرا جابر بن عبدالله انصاری در آن حال غش کرد.
او بود که در عالم خواب و خیال با معشوق خود دیدار نمود. او به خاطر این که در روز عاشورا و در دشت کربلا با حسینان نبود بسایر نارحت شده بود.او خود را مقصر میدانست.
اما همه ما میدانیم که همین عشق او به مولایش کافی است.
کاش همه ما اندکی مانند جابر بودیم.کاش فکرمان مانند او زلال بود.
خوشا به حال جابر
خوشا به حال او که رسم رفاقت را با مولای خود به جا آورد.
سلام و درود بر او و تمام کسانی که هر لحظه به یاد حسین (ع) هستند.
با اندکی تخلص برگرفته از
« به یاد زیباترین گل سرخ ... » از منابع پیشنهادی مسایقه بوی سیب
دختر کربلا
دختر کربلا تا قصه ای آشنا ببینی پایان قشنگ کربلا را از دختر کربلا ببینی پس خوب ببین که دختر آنجاست بالای سر پدر نشسته از لرزش شانه هاش پیداست بغضی که به حنجرش شکسته گقتی که چقدر کوچک است او افتاده به خاک از غم و درد ای کاش کسی می آمد او را از روی زمین بلند می کرد حالا تو ببین ادامه اش را پایان قشنگ قصه اینجاست او نیز ادامه حسین است دیدی که خودش چگونه برخاست برخاست به جنگ دشمنان رفت این بار خودش بدون بابا برخاست به دیگران بگوید فریاد بلند کربلا را
یک لحظه ببند چشم خود را
http://www.ahdnameh.com
