دست تقدیر

دست تقدیر حسین(ع) را به شریف ترین تبار تاریخ مفتخر ساخته است. این تنها حسین(ع) است که فرزند مصطفی خاتم «الانبیا (ص) و مرتضی اشرف الاوصیا»(ع) است و این تنها اباعبدالله(ع) است که دردانه صدیقه زهرا(س) و برادر سبط اکبر حسن مجتبی(ع) است. آری حسین(ع) علاوه بر شریف ترین تبار، عزیزترین خلایق نیز هست.

تنها اوست که در پس مرارت و اهانت های بی شمار امت به جد و پدرش، سرزنش ها و هتک حریم مادر و برادرش، مصون از هر گزند و بی حرمتی مانده و آنگونه گوهر عزت خویش را بی تعدی ناکسان به کربلا رسانده که فدا کردن این عزت و غلتیدن در خاک گرم گودال قتلگاه، به جان خریدن سم ستوران اشرار و شکسته شدن حریم حرمش، هدیه ای بی بدیل برای حضرت حق است.و اینگونه است که حسین(ع) پا به کربلا می گذارد، در حالی که باارزش ترین گوهرهای خلقت را به درگاه دوست تحفه آورده است و می خواهد هستی خود و اهلش را به همراه حرمت و عزت حرمش، به یکباره در این قربانگاه پیشکش حضرتش کند و در آن سو تنها این حسین(ع) است که رخصت اهدای چنین تحفه گرانبهایی را به ذات غنی و عاری از نیاز الهی می یابد.




http://www.ghadir.ca