از نظر استاد مطهری اولین شرط یک نهضت مقدس این است که منظور و هدف آن نهضت، شخصی و فردی نباشد بلکه کلی، نوعی و انسانی باشد.
به
همین جهت کسانی که در دنیا، حرکاتشان،اعمالشان،نهضتهایشان به خاطر شخص
خودشان نبوده است و به خاطر بشریت و انسانیت بوده است، برای ایجاد حق و
عدالت ومساوات بوده است،به جهت توحید و خداشناسی و ایمان بوده است، همه
افراد بشر آنها را دوست دارند. همه میگویند: حسین منی و انا من حسین.
شرط
دوم برای این که قیامی مقدس باشد، این است که آن قیام با یک بینش و درک و
بصیرت قوی توام باشد. یعنی یک وقت مردم اجتماعی، خودشان در غفلتند،
بیخبرند، نمیفهمند، جاهلند و یک فرد بصیر، چیز فهم وبا درک پیدا میشود
که درد این مردم را صد درجه از خودشان بهتر میفهمد. دوای این مردم را از
خود این مردم بهتر میفهمد. در وقتی که دیگران هیچ چیز را نمیفهمند و
جاهلند، و هیچ چیز را درک نمیکنند و در ظاهر هم نمیبینند، یک فرد با
بصیرت که به اصطلاح، آن چه را که مردم دیگر در آیینه نمیبینند او در خشت
خام میبیند، پیدا میشود و قیام و نهضت میکند.
نهضت حسینی،
چنین نهضتی است. امروز ما درست میفهمیم یزید یعنی چه، حکومت یزید یعنی
چه، معاویه چه کرد، نقشه امویها چه بود، ولی اکثریت ملت مسلمان در آن روز
درک نمیکردند، مخصوصا با نبودن وسایل اطلاعاتی که امروزه موجود هست. مردم
مدینه درک نمیکردند،روزی فهمیدند یزید چه کسی است و خلافت یزید یعنی چه،
که حسین بن علی کشته شده بود، بعد تکان خوردند که چرا حسین بن علی کشته
شد.
شرط سوم برای این که نهضتی مقدس باشد این است که تک باشد.
یعنی چه، یعنی نوری باشد که در یک ظلمت کامل بدرخشد، ندایی باشد در میان
سکوت ها، حرکتی باشد در میان سکونهای مطلق.
در یک شرایطی که
خفقان به طور کامل حکمفرماست، مردم قدرت حرف زدن ندارند، تاریکی مطلق، یاس
مطلق، ناامیدی مطلق، سکوت مطلق، سکون مطلق است، یک مرتبه یک مرد پیدا
میشود و سکوت را میشکند، سکونها را از بین میبرد، حرکتی میکند، نور
میشود و در میان ظلمت میدرخشد. تازه دیگران پشت سرش راه میافتند. آیا
نصضت حسینی این چنین بود یا نه؟
http://smj158.blogfa.com/cat-7.aspx