نقش حضرت زینب (س) در نهضت عاشورا

حسن فاتحی - بی گمان سخن گفتن ازبانوی صبر وادب برای هرنویسنده دوستدار اهل بیت امامت وولایت کار آسانی نیست وبرای تعریف وتبیین رسالت تبلیغی ومدبرانه حضرت زینب (س) حداقلهای معرفتی  برای نویسندگان وجوددارد که ازنگاه من یکی عشق وعلاقه به خاندان نبوت وامامت می باشد ودیگری داشتن توان فهم واستدلال قوی برای درک معرفتی این بزرگان می باشد که من خوداعتراف می کنم مرا توان فهم کمالات خاندان نبوت وامامت نیست ومن ازاین عنصر مهم محرومم ولی انگیزه من ازاین نوشتار بیان ارادت وعلاقه به خاندان نبوت وامامت می باشد یعنی بازبانی قاصر وکلماتی ناقص می خواهم بگویم که ای اسوه صبر ومقاومت وای مادر خوبان دوستت دارم.

سرنی در نینوا می ماند اگرزینب نبود*** کربلا درکربلا می ماند اگر زینب نبود.

نقش حضرت زینب (س) درنهضت عاشورا را دردو مرحله  مهم می توان بیان نمود:

یکی درمرحله مبارزه وجهاد وشهادت ودیگری که مهمتر نیز می باشد درمرحله پیام رسانی وبیدارگری نمود پیدا می کند.

حضرت زینب (س) نیز یک زن است ومثل زنان دیگر ازعواطف واحساسات بهره مند می باشد ولی دروز عاشورا زینب (س) نه تنها باید خودرا مدیریت نماید وبرعواطفش غلبه کند بلکه باید به مجروحان نیز رسیدگی کند وهم هوای دل حسین (ع) را داشته باشد وهم هوای اهل بیت امام حسین (ع) واین مسئولیت شاید درنوشتن ممکن باشد ولی درواقعیت مسئولیتی بس خطیراست.

باهمه این شرایط زینب (س) مسئولیت خویش را دراین حیطه به نحواحسن انجام میدهد وهم پشتیبان اهل بیت امامش می شود وهم درمواقعی بابرادرش وامامش زمزمه محبت می نماید وبادستان خودش پیراهنی را درلحظه وداع برتن امامش می نماید تا مورد طمع دشمنانش قرارنگیرد وآری زینب (س) درحالیکه پاکترین وظریفترین عواطف رادارد ولی وقتی احساس تکلیف می نماید چون کوهی استوار دربرابر مصائب می ایستد وسرخم نمی نماید.

دومین ومهمترین رسالت زینب (ص) رسالت تبلیغی وی بود ودراین عرصه نیز چونان پدر بزرگوارش علی (ع) اسوه فصاحت وبلاغت می گردد وازمجلس عبیداله زیاد گرفته تا مجلس یزید که اسیران را می برند ازحریم امامت وولایت پاسداری می نماید.

درمجلس ابن زیاد درجواب سخنان پرارکنایه وزهرآلود وی می فرماید:
"ستایش خدایی را سزاست که بوسیله پیغمبرش مارا گرامی داشته وازپلیدیها پاک نگهداشته آن کسی رسوا می شود که بدون شک وتردید فاسق است وآن کس که دروغ می گوید فاجر وتبهکاراست وچنین کسی ما نیستیم دیگران هستند الحمدولله"

ویا با بلاغتی تمام درجواب کنایه های  ابن زیاد می فرماید:"  من جز نیکی ندیدم، آنان مردمانی بودند که خداوند کشته شدن را برای آن ها مقدر فرموده بود و آنان نیز با کمال افتخار به آرامگاه خود شتافتند. ولی بدان که به زودی خدا میان تو و ایشان جمع خواهد کرد و تو را مورد بازخواست و احتجاج قرار خواهد داد پس نگران باش که در آن روز پیروز چه کسی خواهد بود؟ (تو با آن ها) ای پسر مرجانه مادر به عزایت بنشیند".

درحالی زینب (س) این سخنان فصیح را بیان می کند که امامش وبرادران وفرزندان ویاران امامش شهیدشده اند ولی زینب (س) خوب میداند که اگر با لسانی بلیغ جواب نابکاران را ندهد خون برادروامامش پایمال می شود وبنابراین با بصیرتی که مختص اوست درمقام دفاع از حقیقت برمی آید.

ودرمجلس یزید نیز با شجاعت تمام سخن می گوید ویزید ویزیدیان را اسیر پنجه های فهم وکمالات خویش می نماید وخودرا دردلهای اهل معرفت تاابد  پرفروغ نگه می دارد .

تاریخ به خودندیده مصداق زنی
درصبرورضا نهدچوزینب قدمی

درصحنه تدبیرکمالات بسی
درپاس ولایتش چوکوه قدری

باعاطفه پاک زنان عصمت
هم مادروهم شیرزن پررمقی

هم حرمت خانواده بهتر داند
هم لحظه تکلیف شود عین علی

درصبروتحملش خلایق حیران
درساعت گفتار خطیبی ازلی

باقامت خونین عزیزان گریان
فرمانده لایقی به بیت نبوی

درمنبرتکریم ولایت محکم
درصحنه احساس مثالی ابدی

قربان کرامت وصفایت زینب
دادی توحیات دیگری بربشری


باصبروبصیرت علی وار خودت
دادی به حقیقت ولایت نفسی

درزمره معدود زنان اسوه
درسینه پاک تونهایت محنی

فاتح به همین نوشته ناقص خود
خواهدکه شود خادم درگاه نبی

هرچندلیاقت نوشتن ز ولا
سخت است به هرنقش ونگار وقلمی

http://www.asrefarda.com