علامه طهرانی این بحث را با روایتى درباره عذاب قاتلان حسین علیه السّلام و
اولاد آنها از بنى امیّه لعنهم اللهُ جمیعاً، به پایان مىبرد:
در «تفسیر فرات بن إبراهیم» از ابن عبّاس، از أمیر المؤمنین علیه السّلام
روایت مى کند که: روزى رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم بر حضرت
فاطمه سلام الله علیها وارد شدند و ایشان را محزون و مهموم یافتند- و در
اینجا رسول الله حدیثى را درباره احوال قیامت مفصّلًا ذکر مى کنند، تا مى
رسند به اینجا که:
اى فاطمه! تو مىگوئى: یا رَبِّ! أَرِنى الحسنَ و الحُسَینَ.
فَیَأْتیَانِکِ و أَودَاجُ الحُسَینِ تَشْخَبُ دَمًا وَ هُوَ یَقُولُ: یا
رَبِّ! خُذْ لِىَ الیَومَ حَقِّى مِمَّنْ ظَلَ مَنِى.»
«اى پروردگار من! حسن و حسین را به من بنمایان. و در اینصورت آن دو به سوى
تو مى آیند در حالی که از رگ هاى گردن حسین خون تازه جارى است، و او مى
گوید: اى پروردگار من! حقّ مرا از آنان که به من ستم کرده اند، در امروز
براى من بگیر.»
و در این حال خداوند جلیل به غضب در مى آید، و از غضب او جهنّم به غضب در
مى آید، و فرشتگان جمیعاً به غضب در مى آیند، و سپس جهنّم ناگهان شعله
اى مىکشد و زفیرى و صدائى مى زند. در این حال فوجى از ملائکه غضب از
جهنّم بیرون مى آیند و یکایک از قاتلان حسین، پسرانشان و پسران پسرانشان
را از میان گروه ها و جمعیّت ها جدا مى کنند، و آنها مىگویند: بار
پروردگارا! ما در روز عاشوراء حاضر نبودهایم و در قتل حسین شرکت
نکردهایم! خداوند به زَبانیه جهنّم مى گوید: آنان را از نشانه ها و
علائم چهره هایشان بگیرید: به چشمان أزرَقى رنگ و چهرههاى سیاه! و بگیرید
آنها را از زلف هاى پیشانى آنها و بیندازید در درک اسفل از آتش دوزخ! زیرا
که آنها بر دوستان و موالیان حسین شدیدتر و سخت تر بودند از آنان که با خود
حسین محاربه کردند و او را کشتند. و در این حال صداى شهقه آنها در جهنّم
شنیده مىشود- الحدیثَ.
http://rasekhoon.net